Drie weken al dat wij Enin naar Schippol hebben gebracht. Wij missen haar heel erg en Enin ook zo. Djess zei elke keer…Mama..nanti malam (vanavond) enin komt zo of Enin tidak ada he mama (geen Enin he mama), Enin moet hier heen.

Zijn nichtje zei ook als ze vliegtuig hoort…Enin….ze wijst met kleine vingertje naar boven en ze zei….Enin moet hier langs komen. Djess en zijn nichtje zegen ook tegen elkaar….wij gaan naar Enin toe…naar Indonesia als ze aan het spelen met de trein of auto`s. Dat soort dingen moet ik horen…zo lief van hun.

Als wij aan het fietsen, missen wel Enin en ook als wij gewoon thuis zijn. Toch voelen wij leeg zonder Enin. Wij missen haar.

Enin zei…waarom ben ik ziek maar bij jullie niet?! Ja..enin voelt zicht niet zo lekker. Nog een klein beetje hoesten nu. Ik hoop dat ze snel lekker voelt.

ENIIIIIIIIIIIIN….wij missen u