Wij lachen en proberen op kleine dingetjes te genieten maar op bepaalde momenten herinneren wij (mijn moeder en ik) aan hubby/Bapak. Hoewel nu mijn moeder hier is, willen wij dat Bapak ook net als mijn moeder meemaken dat Bapak van zijn kleine zoon kon genieten. Wij willen natuurlijk dat en om zelf te trosten, zeggen wij altijd ….Bapak staat hier bij ons en kijkt nu naar Djess. Hij is blij dat mijn moeder Djess in echt kunt genieten. Elke dag vanaf s`morgens tot s`avonds doen Enin en Djess samen. Djess kunt gelukkig best genoeg Indonesische worden spreken : Enin…ini/itu (dit/dat), Enin bobo (slapen), Enin kita bawah/atas (wij gaan naar beneden/boven) enzo. Soms praat Djess tegen Enin met twee verschillende woorden “Indonesia en Nederland” Enin harus ini doen (Enin moet dit doen) enzo. Zo leuk en fijn dat Djess en Enin kunnen kletsen. En Enin probeert Nederlandse taal te leren. Goed morgen, lekker en als Enin niet goed uitspreekt, lacht Djess uit. Dan samen lachen ze ha…ha…
Ik weet het diep in haar hart wilt Enin dat haar man hier ook bij ons, geniet van hun tweede kleine zoon Djess. Die vanaf baby in echt nog niet zien. Ik ben superblij dat Enin nu Djess in echt kunt genieten. Dank u wel mijn lieve man.