Aller eerste wil ik jullie bedanken voor felicitatie :blowkiss2:

Ik wil zo snel my eerste bevaling verhaal met jullie delen. Onze wondertje slaapt dus nu heb ff tijd.

Op vorige blogpost “hoeh..hoeh…!” had ik afspraak bij vk maar helaas kon ik niet komen vanwege myn weeën. Dus belde myn lieve man de vk dat Dhini kon niet naar vk, een paar minuten later dan kwam vk bij ons thuis om mij te controleren dat my ontsluiting is nu 1cm. Ze advieseerde ons om slaappillen of injectie want ik kon al een nacht niet slapen..elke keer wakker door weeen. De vk belde eerste met het ziekenhuis(gynocoloog) en kreeg te horen dat ik slaapprik krijg in het ziekenhuis zodat ik eerst kan slapen. Samen met myn lieve schoonouders gingen wij naar zkn en vergat natuurlijk tassen die al klaar voor naar zknhuis meenemen.

Richting Gynaecoloog afdeling gingen wij daar ff wachten in andere kamer dan stuurde de verpleegkundige ons naar een ander kamer. Daar lag ik met apparaat op my buik om baby hartje te luisteren en kwam verpleegkundige met vragen dit..dat..dit…
En daarna kwam de Gynaecoloog en controlde mij en ik had 4 onstsluiting en de dokter zei dat ik de slaapprikt niet nodig was en stuurde ze wij weer naar 1ste afedling waar wij toen ff moesten wachten maar nu richting bevalling kamer. Daar kan ik eerste ff douchen.

Na gedoucht..heen en weer liepen ik daar met die weeen steed vaker voelen.Soms lag ik in de bed..en weer lopen. Een paar uurtje later kwam de vk en controleerde mij en de onstluiting is helaas nog niet zo ver weg (nog dezelfde) hoewel heb ik uren weeen had gehad. Dat is echt niet leuk om te horen. Want het was niet echt prettig om te voelen (bij mij).
Intussen was mijn vk langsgekomen en zij prikte de vruchtwater door mm de ontsluiting te versnellen de weeen werd erger en ontsluiting was helaas niet zo snel 🙁 Ik was echt moe van (echt niet leuk meer!)
De vk vroeg naar zkhuis personeel waarom kreeg Dhini niet slaapprik. De personeel (wist niet welke) zei dat wij wilden niet. Raar…!Ze vroeg niet ons …de dokter stuurde ons weg 🙁

Om weeen pijn te verminderen, kreeg ik prik maar helaas het helpte mij niet. Ik kon niet slapen…bezig aan het strijden. Dan de dokter en zie ..toch anders gelopen zoals ze dacht. En zei ze nu kreeg je prik tegen pijn. Ik keek aan haar zonder expressie meer. Dan uurtjes later kreeg ik infus om de weeen snel te komen.
Dit was ellende voor mij. Ik vechte tegen de weeen….ik kon niet meer concentreren hoe buik in en uit ademen. Het was echt echt echt nachtmerie voor mij. Ik kon niet meer. Ik wilde stoppen…..want uuuuuuurrrrrrrrreeeen was ik bezig aan het weeen. Tijdens weeen kneep ik heel heel erg hard de handen van myn lieve man. Myn lieve man en myn lieve schoonmoeder wilden de pijn overnemen (die ze zagen hoe erg was het) maar helas konden niks aan doen.

S`morgen kwam andere dokter (gelukkig) en check hoeveel ontsluiting en gelukkig is goed en dan legde ze uit hoe moest ik persen. Ik moet myn benen omhoog en lucht hapje dan persen, 3 keer doen. Ik heb gezegd, ik kon niet myn benen omhoog doen. Ik heb geen energie meer 2 nachten niet geslapen, niet gegeten, beetje druppels water en nu moest ik myn benen zelf omhoog doen en ook moest persen. Ik zei…”Ik heb geen kracht meer om my eigen benen omhoog maar ik deed toch want ik wilde snel onze wondertje eruit komen. De dokter en verpeleegkundige zeiden…”Kom…duwen….3x…persen…3x….” 3 pogingen helaas niet gelukt (beetje zag ik de hoofd, via spiegel)…ongeveer 48 minuten was bezig met benen omhoog, persen en duwen. En dus de dokter besloten om me pomp de baby er uit te doen. Gelukkig ben blij toen de dokter zei met pomp om de baby eruit te komen. Oh…kom snel zei ik en aaien de dokter gezicht (soort blij dat ze dit verteltde). Ik dacht dat ik hoeft niet te persen maar toch moest 😀
Tijden weeen…benen omhoog, persen dan de dokter pomp onze wondertje. In een keer kwam onze wondertje en legde gelijk op my borsten.

Onze baby is geboren en het is een

:yay: JONGETJE :yay:

Opgelucht ben ik…Er kwam geen trannen in my ogen (in my hart wel, blije tranen)

Helaas is er gescheurde onder in gedeelde door de baby en dus moest geopereed worden. Om ongeveer 11 uur bracht de personeel mij naar de operatie wacht kamer…daar mis ik myn wondertje….ik wil bij onze wondertje blijven. Om 12 uur bracht de personeels mij naar operatie kamer. Gelukkig voelde ik niks…ik werd wakker toen de personeel vroeg mij …mev. van Heeren heeft u doet zeer? Welke?…ik zei “onderin” dan kreeg infus voor minder zeer.

Om 2 uur brachten 2 personeel mij naar kraamkamer dan stond mijn lieve man en onze wondertje te wachten…oh…mis hun zo :familie:

In deze afdeling moest ik een nachtje blijven maar gelukkig hoeft niet zo lang.
Op 17 maart was ik weer thuis.

En nu moet ik heel veel rustig in bed liggen.