Blangkon is javanse traditioneel petje die alleen door mannen gedragend word en van batik gemaakt. Djess heeft van mijn moeder gekregen. Ik vind het stoer dat Djess die af en toe graag dragen. Eerste wilde Djess niet en toen plotseling zei hij en zang …cadeautje jarig met blangkon op zijn hoofd.
Dank u wel Enin en bude Heni
Als het weer droog is, lijkt mij leuk om even in de natuur te wandelen. Als het weer nat is, dan ga ik toch lekker knutselen 😉 met mijn moeder.
Goede morgen bloggie, zoals je weet, ben ik dol op lamsvlees. Heel graag wil ik nu sate kambing eten. Heerlijk geurtje vind ik dat. Hier vind ik de geur minder sterk. Toen wij in Yogyakarta waren, liet mijn oude zus mij weten welke waroeng sate kambing lekkerste. Samen met Arjo met brommer haalden wij sate kambing op. Ik weet het niet hoeveel kost en hoeveel stokjes sate. Je kan ook daar opeten als je wilt, maar ik wil thuis opeten. Daarna wil ik mijn handen wassen want ik ben bang dat de geur van lamsvless vervliegt. Raar ben ik he! Heerlijk met warm witte rijst en sambal ketcap en atjar erbij. nom..nom… I want it right now. Yes!
gemaakt met Canon Powershot A620. Als ik dit foto`s zie, mis ik niet alleen sate kambing maar ook mijn familie in Yogyakarta.
Mis je ook naar bepaalde gerechten?
Time verhaaltje :klik:
Op een dag vroeg myn ibu aan ons. Eerst vroeg ze aan myn oude zus “Heny..waar wil je wonen..Tasik of Yogya?” Myn oude zus antwoord is Yogya dan vroeg myn moeder aan mij en jij Dhini “Waar wil je wonen?” Ik zei “Tasikmalaya”
Een paar dagen later woonde ik in een ander huis en andere stad. En de stad is Tasikmalaya, onze geboorte stad en ons huisje in Kampoen Benda. Ik wist het niet wat was de reden dat wij terug naar Tasikmalaya. Misschien is de reden dat myn moeder graag dichtbij eigen familie woonde. Ik kan wel begrijpen als dat zo is want myn moeder was nog vrije jong (ongeveer 19 jaar oud) en ze had al 2 dochters namelijk myn oude zus en ik. De echte reden om in Tasikmalaya te wonen…dat heb ik tot nu toe aan myn moeder niet gevraagd of misschien wel…ben vergeten 😀
Volgende deel Begin nieuw leven in Tasikmalaya.
Holland / Netherland = Belanda (Indonesisch)
Hollander / Netherlander = Orang Belanda (Indonesisch) = Orang Walanda (Sundanesse) = Londo (Javanesse)
Blanke mensen = londo geroepen
Volgende verhaaltje gaat nu deel 012.
Er waren meestal bussen touristen op main road staan, niet ver weg van onze huisje. Als de kinderen die bussen zagen, renden meestal gelijk en tegelijkertijd riepen ze…londoooooo…..londooooo……! Er waren londo…!
Ze riep my naam ook Dhini….dhini…londo….londo….er waren londo…kom mee….snel! schreeuwde de kinderen. Snel…! Ja..dah..myn stap was toen niet zo breed he! dus kon ik niet zo snel rennen.
Wij dachten toen dat alle blanken dezelfde waren (Hollander) en dus daarom roepen wij ze altijd londo. Eigenlijk kwamen ze misschien uit allerlei landen zoals Germany, USA ofzo (wist ik veel, toen was nog kleine meid he). Ze kwamen om Candi Prambanan te bezoeken die niet zo ver weg van onze huisje vandaan. Waarom parkeerde de bussen vlakbij onze huisje dat wist ik zelf niet waarom.
Als de kinderen al bij die bussen waren, riepen ze mister…mister met hun handen (om wat te krijgen). Ik keek meestal gewoon want ik durfde niet dichtbij te staan met alle kinderen de misters eromheen. Maar ik kreeg meestal wat, raar was dat… ik herinnerde wel…dat ik ooit muntjes kreeg (wat voor muntjes, geen idee), ik denk buitenland muntjes, en soms kreeg ik broodje met wat groenten erbij (misschien soort sandwich of burgers ofzo, geen flauw idee) en incl. box. Ik dacht toen…wat raar broodje met groente erbij :rolloog: . Ik at die broodje niet. Wat ik kreeg, gaf ik altijd aan myn moeder. Wat myn moeder deed? Geen idee want ik ging meestal gelijk terug om naar andere kinderen te kijken 😀 wat andere kinderen kregen en ik wist niet en nooit gevraagd naar hun wat ze kregen want ze renden snel terug naar huis met grote gllimlacht op hun gezicht 😀 als ze wat iets kregen
Soms denk ik nu ..er was een van de toeristen die van ons op foto`s :pict: maakten of niet, he :rolloog: ?! (bedoel …de kinderen en incl. me ;)). Als ja…dat wil ik die foto`s graag zien.
Vandaag is my zwangerschap in 32 weeks (foto moet eerst gemaakt worden en dus misschien morgen ga ik of toch NIET posten want vanmiddag gaan wij samen met myn lieve man`s collegas uiteten in Tilburg.
Best een tijde van de laatste verhaaltje. Het komt andere onderwerpen tegen maar vandaag ga ik verder met deel 011. :klik:
Het was tijd voor myn oude zus om naar basis school te gaan. Ik weet het niet waar de schoogebouw precies was.
Ze gingen meestal samen met andere kinderen naar school. Als ze naar school ging, droeg ze zwarte schoentjes met witte sokjes aan en ze was de enige die schoentjes droeg. Niet via brug gingen ze naar school maar ze stakken over de opak rivier en een van die kinderen droeg myn oude zus op zijn rug over de rivier…hoewel de rivier is niet echt diep (onder de knie) maar myn oude zus wilde niet haar schoentjes nat en dan uit en weer aan doen en dus dat de enige manier en gelukkig was er iemand die met plezier myn oude zus naar andere kant van de opak rivier dragen.
Myn moeder en Ik keken meestal en zwaaiden samen naar haar :doei: Hati-hati ya..! (voorzichtig he!)
Het is lang geleden..sinds Ik laatste verhaal schreef deel “009”. 1 keer per week lukt mij niet om de verhaal te schrijven.
Image not mine
Het was best veel klanten. Elke dag maakte myn moeder verse getuk lindri en het was lekker want gewoon thuis makten en verkopen :yes: Ja.. ze wilde eigen geld verdienen.
En soms at Ik ook :yumie:
Tijd voor volgende deel en dat is deel 009 :yes: Vorige deel 008 als wil lezen :read:
Op een dag was er heel echt..echt keihard regen. We hoorden harde geluid samen met bliksem “djeguer…duer..en dan bliksem er bij”. Echt best eng. Gelukkig mochten wij bij Bu Darmo blijven slapen. Bu Darmo`s huis is groot genoeg (van baksteen).
Wij waren natuurlijk bang wat ging gebeuren als wij in onze piep klein huis gewoon bleven. De wind ook was keihard . Echt onprettig! Gelukkig zijn er aardige mensen dus we konden in veillig plek blijven. Het regen bleef doorgaan.
Bu Darmo zei “We gaan zout strooien buiten , dan straks stopt het regen langzaam want water en zout hoort samen bij elkaar. Net als de zee!” En dus deed wij samen die zout voor de deur strooien. Een paar minutes later werd het regen langzaam en langzamer geworden. Geen geluid en bliksem meer, geen harde wind meer. En dus geen stormen meer. De lucht werd helder.
Toevallig of waar over die zout dat weet Ik niet.
Hebben jullie misschien ooit gehoord daarover?
Vandaag is deel 008. Vorige deels zijn 007 etc…
Toen… Ik na een paar maanden in Yogya woonde, ging Ik met andere kinderen om. Ennu denk Ik “Hoe kon Ik de taal verstaan (ze spreken Javanese taal) ? :rolleyes: (Ik ging nog niet naar school toen die tijd). Ja..inderdaad Kinderen kunnen makkelijk communiseren.
Op een middag ongeveer half 3 ofzo speelden wij samen. We maakten van banaan stok een paardje kuda-kudaan dari pelepah pisang. Dan renden wij heen en weer. Tegelijkertijd voerde myn moeder mij. Ze maakten meestal bolletjes van de rijst (Ik weet het niet meer rijst met wat eten.). Ik rende naar myn moeder en zei..”Aaa….” Dan voerde myn moeder de rijst bolletjes die op bord al klaar leggen. Dan rende Ik naar andere kinderen om weer te spellen.
Myn moeder at meestal ook mee. Dus een bord voor 2 personen :yes:
Een paar keren rende heen en weer naar haar toe om bolletjes rijst te halen. En toen….
Shuuuuuuaaaah…..! :tongue: Ik moest echt schreeuwen want het was echt pittig. Myn moeder stopte een chili in de bolletje rijst. Natuurlijk wist ze niet dat in die bolletje rijst er chilli was. Ik denk die bolletje rijst voor haar (niet voor mij). Myn moeder zei toen..Sorry..Dhini! Ibu wist het niet!
Hele fijne avond toe…liefs!
Deel 007 is vandaag update :compy:
Toen Ik klein was (5 jaar oud ongeveer), ben Ik best mager (voordat Ik getrouwd, na getrouwd werd my gewicht 45kg –ben heel erg blij mee maar nu tijdens my zwangerschap word Ik nu 51kg). Myn huid is best licht vergelijken met andere javanese kinderen, myn haar was ook niet donker (licht bruin).
En dus elke zondag nam myn moeder mij mee als ze naar de markt die tegenover Prambanan temple. We liepen samen want het is niet echt zo ver van ons huis. Daar waren er traditionale medicijne drink verkopers, wij noemen “Jamu (djamu)” (gemaakt van verse kruiden). Ik wilde eigenlijk niet want het is echt bitter :tongue: Maar moest Ik het drinken van myn moeder (en ook de verkoper) want ze wilde dat Ik heel veel zou eten en werd beetje mollig.
Na deze drank medicijnen drinken, krijg Ik meestal in een kleine glasje beetje zoetje drank om de bitter smaak te neutraleseren. Het hoopte met deze traditionale medicijne drank werd geholpen, maar helaas blijf Ik mager. Maar myn moeder bleef gewoon doen en tot Ik op basis school zat (ze maakte deze drank zelf – voor volgende deel)
Deze djamu is van koejit en mix met andere tradisionale kruiden ofzo.. (Ik weet het niet wat). Ik weet het niet de naam van de jamu (ga myn moeder vragen)
Myn oude zus ging niet mee want ze is mollig genoeg en dus niet nodig..! Ze speelde lekker met vrindiennetjes.
Moesten jullie ook wat eten of drinken om te helpen?
Vandaag ga Ik verder over verhaaltje van toen. Vorige deel.
Als myn moeder iets wat wasde in de opak rivier, ging Ik ook mee. De water was echt helder (Ik weet het niet nu) en niet echt diep (tot maar onder knie die water) en je kon de bodem echt goed zien. Ik speelde daar want er waren veel vissen en je kan met een van Besek bambu die vissen vangen. Echt leuk toen die tijd.
Er een jongen (de zoon van het groot huis) riep mij altijd als hij naar de rivier Opak wilde spellen. Hij riep “Dhini…Dhini..we gaan naar rivier Opak om de vissen te vangen?” Ik vond natuurlijk leuk 😀
We keken natuurlijk niet naar de tijd. Ik bedoel hier..s`morgen, smiddag of s`avond.. maar vaak gingen wij in de middag, precies de zon :sun: onder onze hoofd. Dit is eigenlijk niet goed want onze hoofden worden duizelig door die hete zon.
Tijdens vissen vingen, genotan wij natuurlijk van toen hoorde Ik my vader stem my naam roepen. “Dhiniiiii… Dhini…….!” riep hij. Ik was bang dat hij boos word want Ik in de zon speelde. Als wij myn vaders stem hoorden, gingen wij gelijk onder de brug verstoppen :hihi: . Myn vader zag meestal niet en als hij weer weg was, dan gingen wij verder vissen zoeken :biglacht:
Op een dag ging Ik stiekem met die jongen in de rivier Opak spellen. Het was leuk toen die tijd en dus ging stiekem naar de Opak rivier om de vissen te vangen. En zoals gewoonlijk hoorden wij my vaders stem mij naam te roepen en wij zag hij op de burg. Oeh…renden wij gelijk onder de burg :yes: dan kon hij ons niet zien :hihi: Myn vader vond niet goed voor mij als in de middag onder de hete zon spellen maar ja..wij waren toen nog klein en leuk altijd in de water spellen…toch?
Thuis kreeg Ik gelukkig geen straf 🙂 En wij mochten weer spellen maar niet in de middag (in de morgen tussen 10 0f 11 of avond tussen 16.00 of 17:00 want op die tijd de temperatuur is niet zo erg warm)
Hebben jullie ook stiekem gedaan toen of nu?
Liefs,
Zoals jullie waarschijnlijk op my vorige verhaal van deel “004 : Plotselling harde knal” gelezen. Nu ga Ik verder….
Op die avond liepen wij (myn ouders) en ook onze buren naar de stad voor veiligheid. Myn vader houde mij vast en myn oude zus liep naast myn moeder. Daarna….
Candi Prambanan = Prambanan Temple
Kali (Java) = Sungai (Indonesia) = Rivier
Pasar = Markt
Ik werd wakker in een piep kleine huisje. Echt onbekende ongeving voor mij toen. Maar daarna wende Ik aan die omgeving. Hieronder maak Ik plategrond waar Ik toen woonde.
Zoals op plaatje woonden wij in een piep kleine huisje. Er was maar en hout bank (in gele kleur), achter was keuken. Daar stond alleen maar onze piep huisje, iets verderop voor onze huisje staan grote huis (aardige mensen). De overkant van de rivier staan Prambanan temple en tegenover Prambanan temple is pasar (markt). Op de weg is er burg (licht paarse kleur).
Misschien vragen jullie wel.. “Hoe en waar gingen wij douchen?” Wij douchden in Kali Opak (Opak rivier). Er was bron water (de water is echt helder) en ook de Opak rivier was echt echt heldere water (hier speelde Ik vaak).
Hoe sliepen wij? Ik denk dat Ik op houte bank sliep samen met myn oude zus. En waar sliepen myn ouders? Dat wist Ik niet meer hoe en waar ze sliepen (hier kon Ik niet meer herinneren).
Achter onze huisje stonden allerlei planten of bomen o.a. bananenboom. Met bananenboom maakten wij speelgoed 😀 dan speelden wij (andere kinderen hier in de buurt).
Volgende keer ga Ik verder vertellen. Dus deel 006 : Stiekem speelde Ik in de Opak rivier
Was het echt best piep kleine huisje toch?
Liefs,
Vandaag ga Ik deel 2 Dhin`s egien leven verhaaltje schrijven :compy: Deze deel gaat over myn ouders. Als nog niet gelezen vorige blog klik hier. En voordat Ik over myn ouders beginnen te schrijven, ga Ik een paar woorden schrijven zoals …
Hieronder kunnen jullie lezen
| NEDERLANDS | INDONESISCH | JAVAANS | SOENDANES |
| Myn ouders | Orang tua ku | ? | ? |
| Papa (Pa) | Bapak (Pak) tegenwoordig ook noemen Papa |
Pae | In de kampoeng vroeger “Abah” tegenwording gebruik niet meer, denk Ik |
| Mama (Ma) | Ibu (bu) tegenwoordig ook noemen Mama |
Bue | In de kampoeng vroeger “Emak” tegenwording gebruik niet meer, denk Ik |
| Myn vader | Bapaku, Papaku | Pae ku | Abah abi |
| Myn moeder | Ibuku, mamaku | Bue ku | |
| Oma | Nenek | Embah putri, noem haar ook Oma zoals in Nederland |
Nini |
| Opa | Kakek | Embah kakung, noem hem ook Opa zoals in Nederland |
Aki |
| Tante | Bibi | ? | Bibi |
| Oom | Paman | ? | emang |
| Oude zus | Kakak | Mbak | Teteh, Eteh |
| Jonge zusje | Adik | dek | dek |
| Broer | Kakak | Mas | Aa, Akang |
| Jonge broertje | Adik | adik | adik |
Myn vader of Bapakku
Myn vader komt uit Yogyakarta. Op 20 aug 1939 is hij geboren in Yogyakarta. Zijn naam is Suharjono of Pak Jono of Mas Jono. Hij heeft 2 broers en 1 zusje. De oude broer (Mas Doel) woont in Yogyakarta en heeft 6 kinderen, 5 dochters (Mbak Umi, Mbak Diah, Mbak Au en Uchi (de jongste dochter) en een jongen (Mas Dono). De andere broer (Pak Hartono) woont in Tasikmlaya en heeft 2 jongens (De Hari en 🙄 ben vergeten). De zusje woonde ook in Tasikmalaya maar sinds haar man overleden, verhuisde zij naar Yogyakarta. Ze heeft 4 kinderen, 2 jongens (De Perie en De Iwan) en 2 dochters (De Nuri en De Novi)
Ik kende niet myn Opa want hij is al overleden. Ik kon wel myn oma herrineren, Mbah Joyo Puspito.
En myn vader zelf heeft 3 dochters : Mbak Heni (Myn oude zus), Ik en myn jonge zusje (Dewi of Ewie noemen).
Myn vader is rustige man en lieve man en ook oudewets maar hij is ook streng (te beschermen). Misschien omdat wij allemaal dames zijn. En als hij boos, word zijn gezicht gelijk rood 😈 met grote ogen ook nog. Ik ben altijd bang als hij boos is. Maar als hij boos, slaan hij nooit wel kneep op benen. Maar nog nooit op myn lichaam. Op myn oude zus benen wel. Als myn vader boos, durf Ik niet aan hem te kijken. Maar myn zussen wel. Myn vader vind niet goed slaan op hoofd want hoofd is gevoelig dan word beschadig en dus hij kneep op benen op oortjes. Hij deed dat als echt nodig is, anders zei hij met grote geluid en dat was genoeg want wij waren gelijk bang.
Myn vader is beetje gierig en geen kleding shopping of andere leuke dingen. Maar als voor school bijv. boeken, pen enzo… maar voor de tas en schoenen dan moest hij eerst zien kapot of niet anders kreeg geen nieuw tas of schoenen.
Deze filmpje heb in des 2006 gemaakt. Locatie is Matahari (zon :sun: ) Malioboro Mall.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=s8o0RlfhAho[/youtube]
Het was op zaterdag avond. Helaas is de filmpje te snel, vind Ik. Als Ik naar Yogya weer terug zou gaan bezoeken, wil Ik meer niet alleen foto`s maken maar ook filmpjes maken :pict:
Ik hoop dat jullie leuk vind om deze korte filmje te bekijken. En Vinden jullie leuk of niet?
Ik wil zeggen “fijne avond, allemaal!”
Liefs,
Zoals heb Ik op my vorige blogpost Wie, waar enzo.. geschreven dat Ik meer over my zelf ga schrijven en vandaag dus Ik ga beginnen met deel 001. :compy:
[note]Helaas heb Ik niet zo veel foto`s van Yogya en Tasikmalaya, maar Ik heb een paar foto`s en ga Ik toevoegen[/note]
My plan ga Ik my verhaaltjes volgorde schrijven en dus het word vervolgd en vervolgd. Vandaag ga Ik schrijven over waar kom Ik vandaan. Misschien weten van jullie nog niet en voor sommige my bezoekers wel. Let`s begin…
Ik komt uit De republiek Indonesië die gelegen in Zuidoost-Azië. Indonesië bestaat uit 33 provincies, vijf daarvan hebben een speciale status. Elke provincie heeft zijn eigen wetgevende macht en gouverneur. De provincies worden onderverdeeld in regentschappen (kabupaten) en stadsgemeenten (kota), die weer verder kunnen worden onderverdeeld in onderdistricten (kecamatan). Onderdistricten kunnen op hun beurt weer worden onderverdeeld in dorpsregio’s (kelurahan) en dorpen (desa). Op dorps of wijkniveau en worden bestuurd door een gekozen dorpshoofd, de lurah of kepala desa. Bron Wikipedia
Ik kom uit 2 culturen. Myn vader komt uit Yogykarta en myn moeder komt uit Tasikmalaya, West Java, gelegen op het eiland Java. De hoofdstad van West Java is Bandung of bekend als de bloemenstad (Kota Kembang).
Toen Wij in Yogyakarta in des 2006 heb Ik een paar filmpjes gemaakt.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=1jL87o0Sqb8[/youtube]
Deze filmpje was Ik met myn jonge zusje Ewie. Zij reed een bromer en Ik zat achter haar om film te maken :pict: Ik kan bromer rijden maar Ik durf niet meer om daar te rijden.
Fijne dag!
Liefs,
Yogyakarta/Jogjakarta is een provincie en stad in Midden-Java, Indonesië. En de titel van die liedje is Yogyakarta door Kla Project (een van bekende groep band). De zanger Katon Bagaskara heeft eigen kanaal op Youtube en ook eigen website.
Hij heeft in Engels vertaald. Ik ga niet die leidjes vertalen want het is niet makkelijk om te vertalen.
Liefs,
Yay…. vakantie.
Eindelijk na vier half jaar woon ik in Netherland, en nu tijd om my familie te bezoeken en tegelijkertijd vakantie natuurlijk. Ja… Dit is de eerste keer ga ik terug naar my land “Indonesia” en ons bestemingstad is Yogyakarta.
We vliegen rechtstreek van Schiphol naar Solo met Singapore airlines.
