Dear Bloggie, In april 2007 liep mijn jonge zusje Ewie (artikel terug lezen) weg. Ik weet het niet precies welke datum maar deze maand is al five jaar dat wij haar niet meer hebben gezien. De laatste keer dat ik haar heb gezien, was in december 2006 (foto gemaakt op 8 december 2006 in Yogyakarta).

foto gemaakt met Sony Cybershot

Mijn ouders proberen niet te veel denken en zorgen want het is niet goed voor hun (toen mijn vader nog leefde) gezondheid. Mijn vader was al ziek en hij is ikhlas maar tocht dacht, zorgt voor haar jonge dochter. En hoopte hij de laatste dagen in zijn leven dat van haar hoorde maar helaas. De laatste moment van zijn leven wilde mijn vader wat iets zeggen tegen mijn oude zus maar durfde hij niets te zeggen. Ook mijn oude zus. Ze keken naar elkaar alleen maar. Artikel | Artikel.

Een paar keren (heel weinig) kreeg ik nog mail van mijn jonge zusje Ewie maar haar bericht is heel kort. Ik bleef maar toen email naar sturen. Maar door advies van mijn familie…laat ze maar rust, niet meer email sturen, toch krijg je geen antwoord. Wij willen graaf weten hoe is het met haar? Verdrietig, happy of wat? …helemaal niks meer gehoord. Erg schandaal vind ik van haar! Ze denk niet meer dat ze familie heeft en nu maar een ouder (onze oeder/ibu). Je moet toch denken dat je uit jou moeder kwam en de hemel onder moeders voeten (ken je dit zinnen of ben je vergeten?). Is iemand je hoofd doorgespoeld tot je helemaal niet meet met ons contact heeft. Ik heb geen idee wie heeft mijn laatste email over overleden van onze vader gelezen?! Zij of iemand anders?! Het is nog vraagteken voor ons. Mijn oude zus vermoed dat iemand anders mijn laatste email heeft gelezen want geen reactie op mijn email of telefoon mijn moeder. Niks gehoord van haar!

Ik heb geen idee wat is er in haar hoofd? Waarom wil ze niet met ons contact? Wij zullen blij zijn als iets van haar gehoord. Het maakt niet uit wat maar hopelijk happy nieuws natuurlijk maar wij willen echt echt weten. Mijn moeder probeert nu niet te veel denken. Ze denkt dat haar jonge dochter in buitenland aan het werk ofzo. Mijn moeder bidt nog steeds elke dag en nacht maar niet meer te overdreven want het is niet goed voor gezondheid. Mijn moeder is niet meer jong (60 jaar oud).

Wij hopen wel nog steeds van haar iets gehoord via sms, mail, telefoon of zelf naar mijn moeder komt dat mijn moeder blij zou zijn. We needs miracle!