Ik zal nooit vergeten naar lieve mensen die tegen mij lief zijn geweest en ook mensen die gemeen tegen mij geweest. Voor gemene mensen vind Ik niet zo erg als niet meer contact. Maar voor lieve mensen denk Ik vaak aan hun.. waar zijn ze nu? 🙄 Ik hoop dat alles goed gaat met hun.
Laaaaaaaaaaang tijd heb Ik geen contact meer deze lieve mensen van vroeger via sms of chat. Helemaal niks meer gehoord.

Hieronder zijn een paar lieve mensen van vroeger die Ik echt mis. Ze zijn …
LET OP : Lange verhaal :compy:

Hadiati
Ze was myn klasgenoten toen Ik nog op Junior high schools zat. Sinds myn moeder in buiten Indonesia werkte en Ik was toen in secondary school zat, werd wij close. Ze ging niet verder studeren na Junior high schools, want haar ouders konden niet school geld betalen. Als Ik klaar met school was, ging Ik naar haar huis om beetje te kletsen en soms at Ik daar. Ze helpt haar ouders. Haar ouders zijn voedsels verkopers. Haar moeder werk als verkoper in eigen plek in kleine pasar en haar vader werkt s`avond om de gerechten te verkopen. Ze bereide alles die straks haar vader neemt met voedselkarren. Ze was echt lief geweest voor mij. Dank je wel Hadiati :blowkiss: voor onze vriendschap.

Ik droom dat Ik naar Tasik zou gaan en Ik wil wat iets aan haar geven als bedanken.

Eline, Tuti en Nunung
Ze waren myn klasgenoten toen wij op dezefde klas in secondary school zaten. Ze wisten niet dat myn moeder in buiten Indonesia werkte en dat hoefde ook niet. Toen die tijd heb Ik geen zin naar huis want onze huis werd saai zonder moeder. We moesten zelf doen (Myn vader, Ik en myn jonge zus, myn oude zus studeerde in Yogyakarta). Na school (om ongeveer 12 uur zijn wij klaar met met study op school) ging Ik meestal een van hun huis. Ze vroeg meestal aan mij, bijv. Eline zei “Dhini, kom je naar myn huis?” Bij haar huis kletse wij natuurlijk over huiswerk en ook andere dingen gepraat daarna kreeg Ik eten.
En andere dagen vroegen (niet elke dag) Tuti of Nunung om bij hun huis langs. Soms met 3en of 4en gingen wij samen een van myn deze lieve klasgenoten. Daar meestal kregen wij wat eten (lunch). Als bij Nunung langs kwam, namen wij meestal kroepoek naar huis mee. Nunung ouders heeft eigen bedrijf (kroepoek bedrijf). En bij Tuti behalve lunch, aten wij lekker verse fruit uit haar eigen tuin.
Dank jullie wel Eline, Tuti en Nunung voor vriendschap :blowkiss2:

Lilis
Toen Ik in Yogyakarta woonde, woonde Ik samen in een huur kamertje met myn oude zus. 1 of 2 jaar werkte Ik niet, study niet en geen boyfriend ook. Toen Ik toerstm cursus (1 jaar) volgde, ken Ik Lilis. Sinds wanneer en how werden wij bevriend. Ze woonde lekker bij haar ouders en heeft eigen bromer. Op een dag hadden wij (myn oude zus en Ik) geen geld meer, geen centjes in onze portemone. En transfer geld van onze vader duurt echt lang toen die tijd. Ik durfde niet aan iemand geld lenen, maar we moesten wat eten en dus met vol moed vroeg Ik aan Lilis om kleine beetje geld te lenen. Ik leende 5000 rupiah (vroeger nog gulden. als in euro 0.34) van haar. Dan konden wij eten. Als geld van onze vader binnen, betaalde Ik terug aan haar dan als wij nodig weer toch makkelijk om aan haar weer te lenen. als Ik het nog niet kon betalen dan zei Ik tegen haar “Lis volgende maand ga Ik betalen he!” Ze begrijpt het wel. Dat is lief van haar. Ooit toen tijdens Ramadhan, kwam ze met lekker gerechten voor ons. Wij verbaasden natuurlijk. Zo… echt lief van haar. Dit was echt onverwacht wat ze voor ons had gedaan.
Dank je wel Lilis voor je liefde :blowkiss:

Komang
Toen in een souvenir winkel werkte (prawirotaman 2 (toeristm straat)), kreeg Ik plotselling ontslag zonder goede redenen. Ik huilde natuurlijk toen terug naar myn huur kamer en hoe moest Ik de huur betalen? (Ik kreeg niet meer geld van myn vader sinds Ik baan heb). Ongeveer 3 maanden werd Ik werkzoekende. Op deze winkel werkte ook Lilis. Er kwam Komang van een andere kamer waar Ik daar huurde, werkte ze in een restaurant (prawirotaman 1 (toeristm straat)) en brachte elke avond eten voor mij. Wat lief van haar en zocht een baan ook voor mij in een restaurant. Maar Ik vond de baas niet leuk (ongezellige gezicht van die baas), wilde Ik niet daar werken. Sorry!

Op een dag kwam haar broertje langs want hij wilde naar Bali familie bezoeken en hij vroeg Komang ook om mee te gaan. Komang vroeg mij om naar Bali bij haar familie mee te gaan bezoeken. In het begint wilde Ik niet want Ik heb geen centjes. Maar in my andere gedachte wilde Ik ook Bali bezoeken. Zo populair bij toeristen maar Ik zelf nog nooit geweest dus waarom niet. Dat was de eerste keer voor mij op Bali.

Dank je wel Komang voor je liefde :blowkiss:

Puji
Andere huurgenoten Mbak Puji (dezelfde leeftijd met mij maar Ik ben gewend om haar met Mbak te roepen). Ze wertke in een nieuw restaurant “Asri” (prawirotaman 1 (toeristm straat)) als ober, vroeg zij aan mij of Ik daar wilde werken want nog een ober nodig. Waarom niet? zei Ik tegen haar en ze praate met de eigenaar van die restaurant en nam Ik als ober aan. Ze was toen de enige ober in deze restaurant. Ze werkte dus in de morgen en ook in de avond. Vandaar bied ze mij deze baan aan.

Hier wil Ik haar bedanken want Ik kon de huur zelf betalen en ook voor zelf wat eten natuurlijk. Ik werkte daar best lang.

Dank je wel Mbak Puji :blowkiss:

Dirk
Hij kwam elk jaar naar Indonesia op vakantie. Hij is beroemd in Prawirotaman straat vooral bij de dames :yes: Komang maakte hij met mij kennis. Daarna kwam hij vaak naar restaurant waar Ik werkte. Hij was echt lief geweest voor mij. Hij maakte grapjes als Ik moe, boos, chagrijnig was. Hij trakteerde wat drinken of eten als er lopender verkoper langs restaurant waar Ik werkte. Hij trakteerde andere dames ook hoor! niet alleen Ik dus. S`avond vroeg hij om naar bioschoop filmpje te gaan kijken. Hij was de eerste toeristm die aan mij vroeg. Ik herinner me nog de titel van de filmpje die wij haden gekeken “The Lost World: Jurassic Park (1997)“. Het was best enge filmpje voor mij 😉 Ik schreeuwde toen daarna zelf lachen :hihi: want Ik was de enige die schreeuwde. Verder deed hij echt lief voor mij. Hij nam soms cadeautje voor mij die hij uit Holland meegenomen o.a. postzegels enzo…. Hij had my computer cursus ook betaald. Lief toch!

Hij zei ooit dat Ik als zusje voor hem dat vond Ik leuk.. echt leuk! want Ik heb zelf geen broer of broetje. Ik heb geen contact meer met hem. Hij is getrouwd en heeft een zoon. Het grappig is dat zijn ouders neiuwe jaar kaart naar mij sturen. Wat lief van zijn ouders.
Ik heb geen contact meer met hem maar ben blij als hij blij met zijn vrouw en zijn zoon.

Dank je wel Dirk voor je liefde. :blowkiss:

U. Peter Degen
Hij komt uit Canada en elke dag kwam naar restaurant Asri waar Ik werkte. Hij naam altijd apel en cholate mee voor mij. Lief he van hem!
Een paar jaar later kwam hij niet meer naar Indonesia (Yogyakarta) maar Ik vergeet hem niet. En toen zag Ik hem adres kaartje en Ik stuurde hem een brief en kreeg antwoorden. Vanaf dat moment werd wij vriendschap en vertelde Ik alles wat Ik in myn leven meegemaakt. Hij wist dat Ik postzegels verzamelen. Op een dag kreeg check om serie Soekarno postzegels te kunnen kopen. Dat was de eerste check die ooit heb gekregen. Dank je wel Peter. Sinds Ik email adres heb, sturen wij via email. Hij woont in Bali en daarna hoorde Ik niks meer van hem. De laatse nieuws van hem dat hij hertrouwd met Indonesische vrouw en in zijn laatste email dat hij ziek is. Verder hoor Ik niks meer over hem. Ik heb wel email gestuurd maar tot nu toe geen antwoord. Hij is echt lief geweest voor mij.

Dank je wel Peter voor vriendschap en je liefde voor mij :blowkiss:

Didi & Dagmar
Ze is echtpaar uit Duitsland. Op een dag kwamen zij naar restaurant Asri. Ze wilden ontbijten in Asri restaurant. Ze vroegen ooit my leeftijd. Ik heb geen idee hoe oude was Ik toen.. 🙄 Ik denk ongeveer toen 25 jaar of meer ofzo. Ze verbaasden 😮 “Wat?” Ze zeiden “Nee, Ik denk dat je 17 jaar oud bent” Ik zei toen “Oh…! Dank je wel :blush: ” Ik kreeg meestal groot fooi van hun :yes: maar Ik deed meestal in onze fooi box voor ons samen delen.
Een jaar kwamen zij naar Asri restaurant om te eten natuurlijk. Sindiens hadden wij contact (brieven sturen naar elkaar). Van hun volgde Ik Engels cursus om my engels beter te worden. Ze wisten ook toen Ik voor de eerste keer naar Nederland kwam. Ze stuurden trein kaartjes om naar hun huis in Germany te logeren. Ik kreeg heel veel postzegels van Didi want hij en zijn vrouw reizen heel veel. Kortom waren zij lief geweest voor mij. Zoals Ik weet dat ze nu in Thailand wonen. Helaas heb Ik geen adres van hun dus geen contact meer.

Dank je we Didi en Dagmar voor jullie liefdeheid :blowkiss2:

Gunnar storen
Het was stil in Prawirotaman street 1, geen toeristen :no: . En op een avondje kwam langs de oude man. Een colega van mij W zei “Hello” maar hij liep gewoon verder. En toen een paar minuutjes later kwam hij terug en binnen naar Asri restaurant. Daarna wij bla…bla.. tijdens zijn eten wachte. Hij kom uit Norwegen. Sindien werden wij vriendschap. Hij stuurde brief met norwegen postzegels voor ons (Ik en myn colega W). Teon Ik in Nederland kwam, wilde hij mij in Dordrecht bezoeken maar vanwege zijn gezondheid kon hij helaas niet komen. Hij is op 31 maart`04 overleden. Hij is echt lieve man.
Zijn vrouw stuurde een brief naar mij om te laten weten dat hij overleden is incl. zijn brief voor mij die nog niet helemaal klaar is. Wat lief van zijn vrouw de brief naar mij had gestuurd.

Dank je wel lieve Gunnar onze vriendschap en je liefde :blowkiss: voor mij en my colega W.

Dat is lieve mensen van vroeger die Ik echt mis. Bedankt voor jullie vriendschap en liefdehied. :heart: :blowkiss2: Love you all.

Hebben jullie ook lieve mensen van vroeger die jullie nu echt missen?

Liefs,