Vanmorgen skype ik mijn moeder maar ze was onderweg naar huis dus ik wacht tot ze thuis is. Net belde ik met skype mijn moeder/mijn oude zus.
Ze vertelde dat ze ons vader toch naar huis meegebracht. Donderdag heeft hij geopereerd. Ja..ze gaan voor onze vader gewoon thuis zorgen want als hij nog in ziekenhuis blijft liggen dat zou de kosten stijgen. Na geopereerd heeft mijn moeders/oude zus naar de dokter gevraagd dat ze onze vader thuis gaan zorgen. Ze moesten eerst formulier invullen wat de reden enzo. De dokter zei…Ok! maar hij moet wel regelmatig gecontroleerd worden. En de reden hebben ze eerlijk tegen de dokter gezegd dat wij niet veel genoeg geld om onze vader in ziekenhuis te laten liggen/zorgen. De dokter zei..als er is wat gebeurd eigen risico! In dit geval mag mijn familie onze vader naar huis meenemen. En met eigen risico als er wat gebeurd bij onze vader.
Weten jullie door hoeveel dokter mijn vader heeft gecontroleerd? 4 dokters….dokter jantung (hart), dokter ginjal, dokter saluran kencing en dokter jalan.
De kosten alles bij elkaar 15.500.000 roepia (15 half miljoen rupiah dus ongeveer €1400) maar Bapak heeft zorg-assurantie dan krijg iets korting dus mijn familie betaalden zijn ziekenhuis kosten 12.000.000 (12miljoen roepia). En als je half maandje nog in ziekenhuis blijft laten zorgen, dan moet je 150.000.000 miljoen roepia betalen. Dan wij hebben zo veel geld niet. Mijn familie moeten ook eigen waardevol spullen laten verkopen. Ik heb vorige week geld overgemaakt, anders kunnen ze niet alles betalen. Dus ik hoop dat ik rezeki heb dit jaar zodat ik mijn familie kan helpen of naar hun komen bezoeken. Amien Ya Robal allamin.
Kost per controle 500.000 roepia (ongeveer 50 euro) en nog niet medicijnen. Het is belachelijk om te horen. Arme mensen in Indoensie hoe ze kunnen betalen als ze erg ziek zijn. Maar rijke mensen….ha..ha….hi..hi…genieten van alles.
Mijn moeder en mijn oude zus kunnen nu heerlijk douchen in eigen huis. Ze vinden erg vervelend elke keer moet in en uit ziekenhuis. Niet prettig om heen en weer daar naar toe.
Zoals ik op vorige..vorige blogpost vertelde. Wij zijn pasrah/ikhlas maar wij hopen/weet God heeft goede beslissing voor ons. Gelukkig heb ik door Djess en lieve schoonfamilie, mij blog en lieve bezoekers afgeleid. Maar als ik in de bed ligt, denk ik toch aan mijn familie..aan mijn vader.
Dus mijn familie zorgen vanaf vandaag zo goed mogelijk thuis voor mijn vader.
Niet echt vrolijke blogpost vandaag maar wij wensen jullie fijne feestdagen ook namen mijn familie en schoonfamilie.