Terug van gymmen belde ik mijn moeder. Ik doe meestal in het weekend maar ik heb gisteren niet gedaan dus i.p.v. weekend heb ik nu gedaan. Djess riep mijn gelijk..Enin…Hallo Enin…Enin… mijn moeder is erg blij en elke keer vroeg ze aan mijn…Luister Djess ook mijn stem? Ik denk dat mijn moeder nog niet begrijpt. En ik leg weer uit. Toen Djess in mijn buik zat, luisterde Djess al u stem mee ibu en ook stem van bapak…Aduh..ik ben vergeten te vertellen aan mijn moeder dat Djess ook Kakung Djono kan noemen. Ik denk Bapak zal blij zijn als hij nu nog leefde.

Na gebabbeld en gevraagd van alles wat. Als ik haar belde, vertelde mijn moeder dat ze kesepian (eenzaam) voelde. Niemand thuis..geen Bapak meer. In het weekend komen mijn oude zus en haar gezin gelukkig wel bij mijn moeder langs dat natuurlijk fijn voor mijn moeder. Vorige week vertelde mijn moeder dat ze een plan heeft om naar Tasikmalaya te gaan. Samen met mijn oude zus en haar gezin. Dus gisteren stuur ik klein beetje ping ping voor onderweg etc. Mijn moeder wilt even lang haar ouders begraven en natuurlijk haar zussen en broertjes even bezoeken. Maar…

het gaat niet door want er is sms van mijn jonge zusje Ewie. Ibu werd gebeld en hoorde stem van haar jongste dochter. Ibu word hysterisch, keihard huilend en haar lichaam trillen toen haar stem hoorde. Ik kan het wel begrijpen want jaren zie mijn haar niet en nu hoor alleen maar nog haar stem. Ewie…ewie…anaku (mijn dochter)…ibu kesepian (ibu enzaam) geen bapak meer. En ibu kan niet meer wat zeggen, ze kon alleen maar huilend. Na lang gebeden, nu kan ze eindelijk wat van haar te horen en haar stem ook nog. Het sms berichtje liet mijn zwager beantwoorden want mijn moeder weet het niet hoe. In het bericht staan dat ze graag met ons weer samen zijn. Graag wil ze terug naar huis. Mijn moeder is erg blij dit te horen. Ja..kom maar anaku (mijn dochter). Ik verlang al lang naar je. Mijn moeder bidt aan Allah elke dag ..dag en nacht…”Vroeger kwam ze uit mijn buik en ik wil ze terug in mijn armen voordat ik dood ga, please Allah” En nu schijnt de licht en hoop dat ze zo snel mogelijk bij mijn familie zijn. Ze zei…ik ga alles hier voorbereiden, ibu. Please…please…Allah…Laat ze maar naar ons komen. Wij gaan jou met breed arm jou knuffelen. Wij missen je zo erg.

Ja…mijn jonge zusje zei…Ja…ibu ik heb email berichtje van teteh (ik dus) over Bapak gelezen. Wij dachten al dat mijn email iemand anders al heeft gelezen, anders als ze mijn email bericht las, zou dan gelijk mijn familie bellen voor zekerheid. Nu weet ze dat onze vader geen meer op aarde.

Nu hopen dat ze snel en veilig terug naar mijn moeder armen komt. Het zou miracle zijn als dit gebeurt. Ik kan niet wachten om nieuw nieuws te horen…blij nieuws hoop ik natuurlijk.