Gisteren heb ik mijn moeder gebeld en ik heb met mijn moeder en ook mijn vader geklets. Mijn vader vertelde mij dat hij zijn lichaam vooral zijn buik niet lekker. Ik zei toen…Eet niet zware eten..gemalen eten is beter voor uw buik” Mijn vader antwoordde toen “Ja..ik doe ook” En niet pedes..pedes (pittige gerechten) eten.


En vanmiddag toen ik mijn laptop aanzette, las ik in mijn facebook prikboard. Mijn oude zus schreef dat ik mijn moeder snel moet bellen want onze vader ligt nu in ziekenhuis. Ik belde mijn moeder phone maar mijn oude zus heeft dat opgenomen want mijn moeder vergat haar mobiel/flexie meenam naar ziekenhuis. Dus ik vroeg mijn oude zus…hoe kan dat gebeuren….gisteren heb ik met mijn vader gesproken. Mijn oude zus vertelde dat mijn vader pittige gerechten heb gegeten die mijn moeder heeft meegenomen. De gerechten heeft mijn moeder van feest gekregen. In Indonesië is dit normaal als iemand een feest hebt, dan de gasten een box gerechten naar huis meenemen. Ja…Bapak…bapak…u weet toch dat niet goed is voor je lichaam. Eigenwijs!

Mijn oude zus vertelde me dat …Eigenlijk is mijn vader klaar om weg te gaan (snap wat ik bedoel, vorige jaar dacht mijn vader zelf) maar hij blijf leven want Hij wilt zo graag zijn derde dochter Dewi/Ewie even zien, in echt. Maar helaas kunnen wij onze zusje Ewie niet bereiken. Geen contact meer met ons, geen sms, telefoon, bericht, email enzo…Helemaal niks van haar gehoord. Mijn oude zus dacht dat als Bapak Ewie ziet, wilt graag met rust weggaan. Bapak denkt/zorg toch stiekem nog steeds hoe, waar enzo…zijn derde dochter Ewie…Eigenlijk niet alleen Bapak maar wij allemaal.

Mijn droom : Ik wil zo graag Bapak in leven zien. Snap je wat ik bedoel? Bezoek familie maar allemaal aanwezig.

Helaas is leven niet altijd vrolijk! Morgen ga ik weer mijn familie bellen.

Liefs, Dhini