Gisteren brachten wij Enin naar Schiphol. Niet zo veel tijd heb ik om fotos met Enin op Schiphol gemaakt. Een paar dagen terug weet Djess al dat Enin gaat bijna terug naar Indonesia. Enin vertelde mij dat Djess een cadeautje (zijn speelgoed) gaf voor Enin naar Indonesia meenemen. Zo lief gebaar van Djess.

Super fijn dat de koffer vanaf hier tot Yogyakarta al geregeld dus Enin hoeft niet zelf afhalen en inchecken in Jakarta. Ze neem alleen handbagage en een tas. Hopelijk alles goed gaat.

Toen wij op Schiphol en naar Enin zwaaide, kwam de tranen wel uit maar niet zo veel. Wel van binnen en Djess liet gelijk zijn gezicht ook bedroefd maar niet huilen zoals wij verwachtten. Misschien begrijp Djess meer dan toen Cici hier was of misschien is afgeleid door cadeaus van Enin (geen idee). Af en toe vroeg Djess wel…waar is Enin papa mama? Enin in de vliegtuig…terbang ke Indonesia.


Thuis huilde ik wel en mijn lieve man en Djess troste mij…Enin komt zo terug hier mama….straks vanavond zei Djess. Aaaah zo…lief van hem. En Djess zei…bude Heni komt ook hier samen met Enin.

Hopelijk kom Enin veilig aan in Yogyakarta. Morgen ga ik mijn oude zus weer bellen. Gisteren avond belde ik mijn zwager dat Enin nu al in de vliegtuig. Wij hopen dat wij Enin snel weer zien. Mij fantatie dat wij naar Yogyakarta toe voor 2 maanden dan terug samen met Enin/mijn familie. Aaaah…mij fantatie soms overdrijven maar goed….je weet maar nooit…komt het uit.

Trouwens…ik noem mijn moeder niet Ibu zoals ik gewend ben maar Enin voor Djess. Hier moet ik best aanwennen Als ik Ibu noem, dan zou Djess ook doen.

Selamat jalan dan sampai dengan selamat di Yogyakarta. Sampai berjumpa lagi…love you!