Deel 007 is vandaag update :compy:

Toen Ik klein was (5 jaar oud ongeveer), ben Ik best mager (voordat Ik getrouwd, na getrouwd werd my gewicht 45kg –ben heel erg blij mee maar nu tijdens my zwangerschap word Ik nu 51kg). Myn huid is best licht vergelijken met andere javanese kinderen, myn haar was ook niet donker (licht bruin).

En dus elke zondag nam myn moeder mij mee als ze naar de markt die tegenover Prambanan temple. We liepen samen want het is niet echt zo ver van ons huis. Daar waren er traditionale medicijne drink verkopers, wij noemen “Jamu (djamu)” (gemaakt van verse kruiden). Ik wilde eigenlijk niet want het is echt bitter :tongue: Maar moest Ik het drinken van myn moeder (en ook de verkoper) want ze wilde dat Ik heel veel zou eten en werd beetje mollig.
Na deze drank medicijnen drinken, krijg Ik meestal in een kleine glasje beetje zoetje drank om de bitter smaak te neutraleseren. Het hoopte met deze traditionale medicijne drank werd geholpen, maar helaas blijf Ik mager. Maar myn moeder bleef gewoon doen en tot Ik op basis school zat (ze maakte deze drank zelf – voor volgende deel)

Deze djamu is van koejit en mix met andere tradisionale kruiden ofzo.. (Ik weet het niet wat). Ik weet het niet de naam van de jamu (ga myn moeder vragen)

Myn oude zus ging niet mee want ze is mollig genoeg en dus niet nodig..! Ze speelde lekker met vrindiennetjes.

Moesten jullie ook wat eten of drinken om te helpen?