Tidak cerita : aan niemand vertellen
Seng – dunne ijzer i.v.p. de muur

Toen die tijd (1980) of zo. De badkamer stonden buiten huis of openbaar badkamer zonder dak! Onze bandkamer en ook van de buren zonder dak en muren. Ze gebruikten seng (Soendanese taal – dunne ijzer..geen idee hoe noem dat ding hier). Ik had geen idee waarom ik bij de buren achter ons huis wilde douchen. Hun badkamer stond eigenlijk tegenover ons badkamer maar ik wilde daar douchen..raar! maar ja klein meid he!

Meestal voordat naar religie school ging (artikel terug lezen), ging ik eerst douchen en op die dag douchte ik bij de buren. Omdat zonder dak was, kon ik naar myn moeder kijken. My moeder was bezig aan het keukenspullen schoonmaken. Ik riep myn moeder “Ibu..ibu…hei…” zei ik en ik wilde zo dichtbij de randje komen maar de vloer was glad en tjaaaak myn onderlip botste tegen de seng, bloed stromen gelijk en ik douchte snel..snel..Het deed zeer en ik wilde myn ouders weten. Dus klaar met douchen, ging snel naar huis, afdrogen, aankleden en rende naar religie school. Op school deed ik my lippen dicht met lang losse hoofddoek zodat andere mensen niet konden zien. Het bloeding gewoon door. Klaar met school gingen wij natuurlijk naar eigen huis dan verder huiswerk doen. En ik nog steeds niet verteld. Ik ben bang dat myn ouders vooral myn vader boos op mij. Dus deed ik zoals op religie school. Myn moeder vroeg “Waarom deed je dat?” Ik zei niks maar uitendelijk zagen ze en zonder te zeggen …ze deed myn onderlip goed verzorg. Geen met wat maar in dit geval goed genezen maar ik zie nog steeds wel litteken als ik op spiegel goed bekijken.