Zoals in dit artikel heb ik al verteld.

Als Lebaran (Idl Fitri) kwam, was ik heel erg blij want betekent dat ik nieuw kleren mocht dragen..yay! Mijn moeder had meestal zelf gemaakt. met puff mouwen, long dress tot jump suit. De kleren die ik noemt, had mijn moeder niet voor een lebaran gemaakt. Ik weet het niet meer welke jaar de kleren droeg ik dus noem ik bijvoorbeeld in 1979 droeg ik kleren met puff mouwen en ook mijn oude zus. We droegen dezelfde style, alleen de kleuren van de stof anders. Ik de blauw en mijn oude zus de rode kleurtje. Ik vind het mooi en graag wel dragen, alleen vind ik jammer dat geen zakje want meestal kreeg ik wat zakgeld van mijn tante`s of ooms als beloning dat ik Ramadan goed geslaagd.
Waarom vind ik jammer? Ik heb ooit meegemaakt..toen ik geld kreeg, verstopte ik het in riempje (niet echt riem maar soort riem van stof en die al op de kleren genaaid). Meestal spelde ik met andere kindern..rende daar en hier…en toen bewuste ik ..hei..waar is mijn money? was weg… 🙁 dus ik had geen meer. Ik vertelde niet want ik was bang dat mijn ouders boos (in mijn gedachte altijd). Ik weet het niet waarom vertelde ik niet?! Ik vertelde liever niet.

1980..long dress. Mijn moeder heeft long dress voor ons gemaakt. Alleen vind ik de motief niet geschikt als ik nu terug denken. De long dress van mijn was verticaal zwarte stripjes en mijn oude zus rood stipjes. Ik voelde me erg lang en mager en dat was ik al mager en met verticaal stripjes zag ik er langer en mager uit.

Ik weet het niet meer precies welke jaar. Mijn oude zus wilde niet meet dezelfde style met mij. Ze vond niet leuk meer. Ze heeft eigen smaak en graag zoals in winkel en dus graag snel kopen en dragen. Dus mijn moeder heeft voor mij en mijn jonge zus gemaakt. Precies dezelfde kleuren en style..net als voor tweeling. Ik herinner me dat ik jump suit droeg (geen welk jaar). Ik vind het mooi en de kleur was bruin kotak2x (net als burberry print). Wat ik vind het lastig is dat als ik naar toilet moest, moest ik de kleren van boven uitreken. Ik vond het niet prettig want ik plaste toen in openbaar toilet dus ik moest de kleed uit en met ogen naar link en recht, boven uitkeek. Ik was bang dat er jong-en stiekem meekeken. Vanaf dat moment wil ik niet meer jump suit dragen. Ik vind het lastig als ik moet plassen.

Dat was het…de kleren die in nog kan onthouden. Eigenlijk heeft mijn moeder best veel gemaakt…elk jaar gewoon, als lebaran/Idl Fitri komt. Maar sinds tiener maakte mijn moeder niet meer want ze heeft geen tijd meer en ze zei…nou nu ga je maar in de winkel kopen….makkelijker..snel en hoep..lah eigen smaak. Als hij niet past of kapot, kan je altijd terug inruilen.

Wij wilden altijd zo snel Lebaran/Idl Fitri komt want wij kregen nieuw kleding. Niet zo veel, een kleding maar wij waren erg blij…yay…baju lebaran.

[note]Nu wil ik dat mijn moeder kleding voor mij maakt. Ik kan wel klein beetje met naaimachine omgaan maar nooit tevreden met resultaat. Ik had van mijn schoonmoeder naaimachine maar ik gebruik hem niet en eerlijk kan ik niet rekenen. Kleding maken, moet ik eerst rekenen hoeveel cm de stof nodig. Mijn moeder heeft altijd voor mij gerekend. Ze rekende zonder calculator. Knap he![/note]

Op naar volgende deel.