Dat is al een tijdje schreef ik over mijn familie, vooral over mijn jonge zusje Ewie. Eerlijk gezegd weet ik niet wanneer heb ik laatste over haar hier op mij blog schrijf. In december 2006 zie ik haar in echt voor laatste keer. Ik ben alweer al in Nederland toen ze zonder iets te zeggen ging vertrekken.

7 jaar al hebben mijn mijn ouders en mijn oude zus in Indonesië haar in echt nooit meer gezien. 7 jaar lang? Hoe kan ze volhouden? In tussentijd heeft ze wel af en toe ooit mijn moeder en mijn oude zus gebeld maar als mijn moeder of mijn oude zus haar terug bellen, krijg melding dat de haar nummer niet meer bestaat. Raar toch! In onze gedachte dus dat ze ons stiekem bellen en door haar vriend/man betrapt en de nummer gelijk niet meer gebruik. Tja..waarom dan wij niet haar terug kunnen bellen.

Toen mijn vader ziek was tot mijn vader in 2012 overleden, kom ze niet naar ouders even bezoeken.

Wij hebben zoveel vragen in onze hoofd en diep in onze hart zorgen wij heel erg. Hoe is het met haar? Waarom bel ze niet ons? en nog zo veel vragen die helaas kunnen wij niet zelf de antwoord krijgen. Wij proberen toch om niet te veel denken want tja niet goed voor ons, niet goed voor onze gezondheid. Wel denken wij af en toe aan haar. En wij hopen dat met haar alles goed gaat. Wij kunnen alleen maar bidden dat ooit op een dag komt ze voor de deur bij mijn moeder. Dan hopen wij al jaren sinds ze weg. (tijdens dit typen, voel me diep in mijn hart erg leeg, verdriet)

Wij kunnen nog steeds geloven dat dit soort dingen bij ons familie gebeuren. Wij dachten toen dat alleen in het filmpje zoiets kan gebeuren. Wij dachten dat onze zusje zoiets niet zou doen, maar blijkbaar is ze 7 jaar lang met ons in echt niet wilt ontmoeten.

Wij hopen dat ze ooit met ons in echt knuffelen/zien en zoals wij vroeger…gezellig kletsen. Wij love you Ewie

Mijn laatste foto samen met mijn zusje (december 2006)

  
Fijne dag en geniet ervan!
Dhini